Płyny na bazie glikolu są niczym innym jak płynami chłodniczymi, które każdy kierowca wykorzystuje je w swoim samochodzie. Najpopularniejsze są dwa typy płynów na bazie glikolu. Pierwszą, trochę tańszą opcją jest glikol etylenowy. Jego cechami charakterystycznymi są dość mała lepkość oraz wysoka temperatura wrzenia oraz samego zapłonu. Ważna jest również temperatura zamarzania substancji – wynosi ona około -11,5 stopni Celsjusza. Wady to dość duża toksyczność, niski poziom zdolności przyjmowania ciepła oraz możliwość krystalizacji w niskich temperaturach. Alternatywnym rozwiązaniem na zastąpienie glikolu etylenowego przez glikol propylenowy. Jest on droższy, jednak jest znacznie mniej toksyczny oraz nie krystalizuje się on w niskiej temperaturze. Zamiast procesu krystalizacji, następuje tu proces gęstnienia, uwidaczniający się przy spadku temperatury. W niektórych przypadkach gęstnieje on do tego stopnia, że uniemożliwione jest przepływanie cieczy.
Co jest powodem wykonywania badań glikolu?
Badania glikolu zasadniczo są przeprowadzane w celu dokonania stanu zużycia substancji czynnej. Płyny, które swoją strukturą bazują na glikolu, podlegają procesom starzenia. Płyny na bazie glikolu są stosowane w różnego rodzaju układach chłodniczych oraz grzewczych, jako czynnik obiegowy. Jaki może być praktyczny skutek zużycia? Przede wszystkim dochodzi zmiany właściwości całej substancji, które mogą prowadzić do:
- wzrostu temperatury krystalizacji cieczy,
- przyspieszenia korozji materiałów konstrukcyjnych (i samego procesu).
Co daje nam badanie glikolu?
Kluczową zaletą takiego badania, jest określenie aktualnego stanu chemiczno-fizycznego naszego płynu na bazie glikolu. W skład takiego badania wchodzi sprawdzenie, czy stan substancji nie pogorszył się, czy cały czas jest ona w dobrej kondycji, oraz czy nadaje się ona w dalszym ciągu do efektywnej eksploatacji. Dzięki takiemu badaniu dowiemy się, kiedy trzeba będzie wymienić płyn chłodząc, lub dokonać jego regeneracji. Oto kilka właściwości, jakie są sprawdzane podczas takowego badania (dzięki nim dowiemy się, wszystkie parametry płynu są nadal w normie):
- poziom korozyjności dla stali i miedzi;
- zawartość glikolu w substancji;
- poziom żelaza jako Fe3+;
- zawiesina szacunkowa;
- twardość;
- barwa;
- przewodnictwo ciepła w temperaturze 20 stopni Celsjusza;
- temperatura, w której krystalizuje się płyn;
- odczyn pH;
- rezerwa alkaliczna;
- gęstość płynu.
Kiedy konieczne musimy wymienić płyn na bazie glikolu?
Badanie glikolu wykazuje wszelkie wady płynu. Analiza wyniku badań może prowadzić do trzech różnych wniosków: płyn jest odpowiedzi do dalszej eksploatacji, płyn potrzebuje regeneracji, albo też płyn trzeba wymienić i zutylizować. Należy pamiętać, że podczas procesu wymiany glikolu, płyn oraz sprzęt muszą być utrzymane w temperaturze pokojowej. Nigdy nie wolno wymieniać rozgrzanego płynu o strukturze opartej na glikolu! Najlepszą opcją będzie udanie się z tym problemem do specjalistycznej firmy, która po jego zbadaniu ewentualnie go wymienić i później zutylizuje. Warto zdecydować się na tą opcję, gdyż jest ona najpewniejsza oraz najbezpieczniejsza ze wszystkich dostępnych.
Dowiedz się więcej na: https://www.artbor.pl/utylizacja/
Jak wygląda proces utylizacji glikolu?
Polska jako kraj członkowski Unii Europejskiej, musi dostosować się do specjalnych norm obowiązujących przy utylizacji niektórych odpadów. Jednym z nich jest właśnie glikol. Substancja ta potrzebuje specjalistycznych rozwiązań, które zminimalizują negatywny wpływ substancji na środowisko naturalne. Utylizacja płynu na bazie glikolu może być wykonana jedynie przez wyspecjalizowane firmy, dysponujące odpowiednimi urządzeniami. Pozwoli to zutylizować substancję tak, aby nie skazić żadnego systemu gruntowego czy też wodnego.
Artykuł powstał we współpracy z hurtownią artbor.pl